تحلیل تطبیقی دموکراتیزاسیون در ایران و ترکیه: مطالعه موردی واقعه مشروطه خواهی در 1906 و 1908

وضوع این مقاله مطالعه تطبیقی دموکراتیزاسیون در ایران و ترکیه: مطالعه موردی واقعه مشروطه خواهی در 1906 و 1908 است. مساله این پژوهش این ‌است که این دو رژیم اقتدارگرا، ایران و ترکیه عثمانی، به ترتیب در 1906 و 1908 شکست رژیم اقتدارگرا را تجربه کردند. از طریق ارایه شواهد تجربی استدلال شده‌است که شکست رژیم اقتدارگرا در ایران در سال 1285 ش/ 1906 م و ترکیه عثمانی در سال 1908 تجربه شده‌است. مدل نظری پژوهش با مروری بر تئوری‌های دموکراتیزاسیون، ساختار محور و عاملیت محور، فرموله شده است. مدعای نظری ما آن است که دموکراتیزاسیون نتیجه ترکیب عطفی چندگانه سه شرط علی، توسعه آموزشی و عاملیت کنشگران سیاسی و عاملیت کنشگران اجتماعی است. با فرض حضور توسعه آموزشی، کیفیت عاملیت کنشگران سیاسی و اجتماعی به نوع گذار دموکراتیک منجر می‌شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تطبیقی تاریخی انجام شده است. در تحلیل درون کشوری از تکنیک تحلیل روایتی و در تحلیل بین کشوری از تکنیک علیت ترکیبی چندگانه استفاده شده است.